Shabbat Shalom

Jezus geeft ons Levend Water.
Wanneer je het moeilijk heb   pijn , verdriet
JEZUS is bij jouw HIJ weet wat er is
HIJ wil jouw HELPER EN VERLOSSER   ZIJN
laat JEZUS het voor jouw doen
maar doe het niet vanuit u zelf laat los
HIJ wil u HELPER EN VERLOSSER zijn
HIJ is de weg de waarheid en het   leven
in en met HEM zijn wij in OVERWINNING
AMEN

Jesaja 55:1- 2

Jesaja 55:1- 2

1. O, alle dorstigen, komt tot de wateren, en gij die geen geld hebt, komt, koopt en eet; ja komt, koopt zonder geld en zonder prijs wijn en melk.
2. Waarom weegt gij geld af voor wat geen brood is en uw vermogen voor
wat niet verzadigen kan?   Hoort aandachtig naar Mij, opdat gij het
goede eet en uw ziel zich in overvloed verlustige.”

Beloofd ...

God heeft ons geen kalme reis beloofd,
maar wel een behouden aankomst.

Al uw baren en golven slaan over mij heen
Psalm 42:8

Voel je je ongelukkig, verdrietig, down? Is er iets in je leven dat je vreselijk onderdrukt? Er komen soms momenten in ons leven, waarop wij tot God roepen, net zoals David: "Waarom vergeet U mij?" (vers 10) Maar God zal Zijn lijdend kind nooit of te nimmer vergeten!

"Hoop op God, want ik zal Hem nog loven," zo riep de psalmist en zo mogen ook wij op Hem blijven vertrouwen.

God is "mijn Verlosser en mijn God". Bij Hem alleen is rust en uitkomst...altijd. Hij laat ons niet in de steek en zal op Zijn tijd uitkomst geven!

Vast en zeker!

En God zag ...

En God zag alles wat Hij gemaakt had, en zie, het was zeer goed

Psalmen 148

Hemel en aarde, looft de HERE

1  Halleluja. Looft de HERE in de hemel,
looft Hem in den hoge.
2  Looft Hem, al zijn engelen,
looft Hem, al zijn heerscharen.
3  Looft Hem, zon en maan,
looft Hem, al gij lichtende sterren.
4  Looft Hem, hemel der hemelen,
en gij wateren boven de hemel.
5  Dat zij de naam des HEREN loven,
want Hij gebood en zij waren geschapen;
6  Hij zette ze vast voor immer en altoos,
Hij stelde hun een inzetting, die geen hunner overtreedt.

7  Looft de HERE op de aarde,
gij grote zeedieren en alle waterdiepten,
8  vuur en hagel, sneeuw en nevel,
gij stormwind, die zijn woord volbrengt;
9  gij bergen en alle heuvelen,
vruchtbomen en alle ceders;
10  gij wild gedierte en alle vee,
wat kruipt en wat met vleugelen vliegt;
11  gij koningen der aarde en alle natiën,
gij vorsten en alle richters der aarde;
12  gij jongelingen en ook maagden,
gij ouden en jongen tezamen.
13  Dat zij de naam des HEREN loven,
want zijn naam alleen is verheven,
zijn majesteit is over aarde en hemel.
14  Hij heeft voor zijn volk een hoorn verhoogd:
een lofzang voor al zijn gunstgenoten,
voor de kinderen Israëls,
het volk dat nabij Hem is. Halleluja.



Psalmen 150

1  Halleluja!

Loof God in zijn heilige woning,
loof hem in zijn machtig gewelf,
2  loof hem om zijn krachtige daden,
loof hem om zijn oneindige grootheid.

3  Loof hem met hoorngeschal,
loof hem met harp en lier,
4  loof hem met dans en tamboerijn,
loof hem met snaren en fluit.

5  Loof hem met klinkende bekkens,
loof hem met slaande cimbalen.
6  Alles wat adem heeft, loof de HEER.

Halleluja!

Oase

Oasis of Peace

Quiet Place

Waterval 2

Waterval 1

Living Water

Let it Rain

LAAT NIEMAND IN DE KOU STAAN

Je kunt niet leven zonder iemand die van je houdt, die je de moeite waard vindt, aan wie je je kunt toevertrouwen, die bezorgd voor je is en bij wie je altijd terecht kunt. Je ontmoet vele mensen in je leven,maar er zijn bepaalde mensen die in je leven binnengroeien, zodat ze als familie van je worden. Het is een genade, een zegen, als dit goede mensen zijn, mensen bij wie je geborgen bent, bij wie je thuis bent met je hart. Zonder zulke mensen om je heen wordt je leven ondraaglijk.

Toch zijn er vandaag ontelbaren die niemand meer hebben, niemand die met hen bezig is, die zich over hen heen buigt, niemand die hen iets van zijn hart wil geven.
En toch heeft ook hun hart zoveel behoefte, verlangt ook hun hart naar een beetje affectiviteit, een paar armen om in te vluchten, op zoek naar geborgenheid.

Mag ik je waarschuwen tegen de kilte, die langzaam maar zeker onze mensenwereld veroverd en waarin zovelen bevriezen. Denk eraan, we zijn totaal afhankelijk van elkaar,voor eten, kleding, woning, vervoer, ontspanning, voor alles wat met 'betalen' te krijgen is, maar we zijn nog meer van elkaar afhankelijk voor ons geluk en hier is met geld niets te bereiken.

Dit heeft met 'hart' te maken, met liefde die gratis is.
Steek een hart in je omgaan met de mensen en laat niemand meer in de kou staan.

Auteur: Phil Bosmans

ALLEEN, MAAR NOOIT EENZAAM

ALLEEN, MAAR NOOIT EENZAAM

Er zijn er velen in het Lichaam van Christus die zich in een transitie bevinden van “gaan” naar de kerk” naar het “zijn” van de Kerk. De Heer roept plots naar velen en roept ze weg van de traditionele kerkgebouw-samenkomsten om samen te komen in huizen. Des te meer we in lijn met de Heer komen, te meer onvervuld en ongemakkelijk we worden met datgene er wordt gezegd en gedaan in Zijn Naam. Toch is er een onaangename periode waartussen we eens waren en waartoe we geroepen zijn. Het is een eenzame tijd waarin we door velen niet begrepen worden die niet hebben gezien wat wij hebben gezien.

Wat God op velen van ons legt van wie zich bevinden tussen de kerk als een gebouw en de kerk als een levensstijl is hoe we ALLEEN moeten wandelen. We moeten onze onderlinge samenkomsten niet verzuimen wanneer we dat kunnen; alsmede moet God ons leren om gemeenschap met Christus te hebben, zelfs wanneer dat betekent om het eenzame pad te nemen.

Vaak is het verlangen om andere “gelijkgestemde gelovigen” te vinden geen geestelijk verlangen. Het is veeleer onze emotie, onze ziel, die verlangt om met mensen te zijn die ons begrijpen. We moeten ons leven niet liefhebben (Grieks: zielse leven) en bereid zijn om een periode zonder de troost en gemeenschap van broeders en zusters door te maken wanneer God ons tot Zichzelf heeft geroepen. Wanneer we eenvoudigweg in het gezelschap van andere broeders en zusters MOETEN zijn om een besef van Christus te hebben dan verblijven we niet in Hem zoals we dat zouden moeten.

In veel delen van de wereld zijn veel broeders en zusters niet in staat om elkaar te ontmoeten vanwege vervolging. Ze zijn zeker verlangend om dat te doen, maar ze kunnen niet, hoe onderhouden ze gemeenschap en verbondenheid met het Lichaam wanneer ze niet kunnen samenkomen? Waarom, ze moeten Christus als Gemeenschap kennen. In Hem blijven, verbonden met het hoofd, onderhouden ze eenheid met de rest van het Lichaam.

Sommigen zullen zeggen, “Wij worden niet vervolgd. We hebben de vrijheid om samen te komen. Moeten we geen gebruik maken van onze vrijheid als Christenen en gemeenschap hebben bij iedere gelegenheid?” Het antwoord is ja, we moeten God danken voor onze vrijheid en er het meeste uithalen. Maar mijn vraag aan je is, hoe zal je geestelijke staat zijn wanneer die vrijheid niet langer meer is toegestaan? Heb je bronnen in jezelf om te blijven in je plaats van het verblijven in Christus, of is je bruikbaarheid voor God beperkt door je vermogen om gemeenschap met anderen te hebben? Kan je de verbondenheid met het Lichaam onderhouden wanneer je bent geïsoleerd, of zul je verzwakken en wegvallen?

Sommigen zijn in staat om een lieflijke geest te hebben zolang ze gemeenschap hebben met andere gelovigen. Maar wanneer God toestaat dat die gemeenschap wordt verstoord, kijk dan eens hoe die lieflijke geest dan verzuurd. Ze zullen zelf
hun armzalige staat erkennen en dingen zeggen als, “Mijn gemoedstoestand is verschrikkelijk geworden. Het komt doordat ik uit de kerk ben. Ik moet teruggaan zondag.” Daarna gaan ze terug naar de kerk, voelen zich opgetild en de lieflijke geest komt terug. Helaas is dit de ervaring van een meerderheid van mensen die niet geleerd hebben om Christus als hun Leven te hebben gemaakt. Is dit wandelen in de Geest? Het is het niet.

Het is waar dat “wanneer twee of drie in Mijn Naam zijn vergaderd, ben Ik daar.” Prijs God voor zo’n waarheid. Het is evenzeer waar dat, “Ik ben altijd met Je (enkelvoudig).” We willen geen eenzame zwervende Christen zijn die geen gemeenschap zoekt met andere leden van het Lichaam van Christus. Tegelijkertijd kunnen we niet toestaan dat het ontbreken van zulke gemeenschap ons wanhopig of depressief maakt, wanneer dat ons wordt onthouden. Wanneer het ervoor zorgt dat we wegvallen, dan is dit wellicht de reden dat God het toestaat dat we door een periode van eenzaamheid heengaan, dat we worden gereduceerd tot CHRISTUS als onze gemeenschap.

Wanneer we onszelf in zo’n plaats bevinden, laten we dan niet te snel zijn om anderen te zoeken totdat we de voordelen hebben geoogst van het alleenzijn met God. Laten we herinneren dat het Lichaam van Christus een geestelijk Lichaam is. Het in de fysieke aanwezigheid zijn van andere leden maakt niet meer een lid van ons, en het worden verwijderd van de fysieke aanwezigheid van andere leden maakt ons niet een mindere lid. Natuurlijk is de exacte tegenstelling waar voor diegenen die elkaar als een instituut ontmoeten; zonder hun fysieke aanwezigheid en ondersteuning verliezen ze hun plaats als lid. Maar niet het lichaam van Christus, de Kerk. We zijn niet meer of minder lid door reden of fysiek contact of het gebrek aan fysiek contact met elkaar.

En opnieuw, we kunnen hongerig zijn naar gemeenschap, niet zozeer om het Lichaam op te bouwen maar onszelf – een manier van denken die is overgenomen van de tijd dat we naar de kerk gingen om een of twee keer per week te “worden gevoed”. Wanneer dat het geval is, is het niet raar dat God verlangt om alleen naar Hem te kijken als onze Opbouw en we leren om het bij Hem te halen voordat hij ons binnen de dichte nabijheid van anderen plaatst. Een van de zwakten van de institutionele kerk is dat de meerderheid van de leden komt om te ontvangen, te worden opgebouwd, te worden bemoedigd en te worden gevoed. Het is allemaal “nemen” en heel weinig “geven”. Daardoor is er weinig Leven.

Wanneer we leren uit Christus als onze Bron te putten zullen we overvloed hebben om weg te geven. Gemeenschap met anderen kan ons dagelijkse in Hem verblijven niet vervangen. Wanneer we samenkomen in de naam van de Heer, maar toch buiten Christus om, zullen we veel religieuze poespas hebben maar weinig Leven doorgeven aan elkaar. God wil dat wij naar Zijn Zoon kijken als ons Leven, en wanneer we dat doen bemerken we dat onze noden geledigd worden. Daarna komen we samen, we zijn gevers en niet nemers en met al het geven vanuit Christus, hebben we waarna zochten.

Laten we doordringen in Christus met ons hele hart en niet ontmoedigd raken wanneer we onszelf tijdelijk moeten stellen zonder de gemeenschap en troost van onze broeders en zusters. Alhoewel we alleen zijn, zijn we nooit eenzaam.

2 maart 2007
Chip Brogden

vertaald door Jefferie Lammers

Welkom

Oase van Rust 

Op weg in de woestijn van het leven,

ben je op zoek naar een plek

waar je gedachten vrij kunnen komen.

Zo'n plek waar je alleen bent met God,

een pleisterplaats in je levenswoestijn

en een rustpunt in je verdere leven.

Waar jij je zorgen, maar ook je blijdschap

kunt delen en je hart en je geest weer

voedsel krijgen om verder te gaan

Deze plek zit in je geest

die straalt rust en kracht uit.

Je hoeft dus niet meer te dwalen.

Blijf niet ronddolen in je gedachten,

want er is altijd plaats voor jou

in je geest, je eigen oase van rust.

@Klaas van Eijbergen